خلاصه کتاب به کارگیری رسانه در آموزش مجازی ( نویسنده ویمالا بالاکریشنن، هک سولو )

کتاب «به کارگیری رسانه در آموزش مجازی» نوشته ویمالا بالاکریشنن و هک سولو، یه راهنمای جامع و کاربردیه که بهمون نشون می ده چطور رسانه های اجتماعی مثل فیس بوک، توییتر و یوتیوب رو تو دل آموزش مجازی و سیستم های مدیریت یادگیری جا بدیم. این کتاب، با یه نگاه تازه و کلی آمار و مثال، بهمون می گه چطور این پلتفرم ها می تونن به ابزاری قدرتمند برای افزایش تعامل، همکاری و در نهایت یه یادگیری اثربخش تر تبدیل بشن. اگر دنبال راه های جدیدی برای جذاب تر کردن کلاس های آنلاین یا یادگیری خودتون هستین، این خلاصه حسابی به کارتون میاد.

این کتاب واقعاً یه دید عمیق بهمون می ده که چطور رسانه های اجتماعی، که خیلیامون فقط برای سرگرمی ازشون استفاده می کنیم، می تونن تو دنیای درس و دانشگاه حسابی به کار بیان. نویسنده ها، ویمالا بالاکریشنن و هک سولو، که تو این حوزه حسابی صاحب نظرن، با یه عالمه دلیل و برهان بهمون ثابت می کنن که تلفیق این دو دنیا نه تنها ممکنه، بلکه کلی هم مزایای بی نظیر داره. اونا معتقدن وقتی شبکه های اجتماعی با پلتفرم های آموزشی مثل مودل یا ال ام اس ها قاطی می شن، یه جادوی واقعی اتفاق می افته. ارتباطات بهتر می شه، همکاری ها رونق پیدا می کنه، و در کل، تجربه یادگیری برای دانشجوها و استادا از این رو به اون رو می شه. این خلاصه قراره کمک کنه بدون اینکه کل کتاب رو بخونید، از شیره جونش باخبر بشید و ببینید چقدر این ایده ها می تونن تو کار خودتون مؤثر باشن. پس بزن بریم ببینیم تو این کتاب جذاب چی می گذره.

چکیده کتاب: نگاهی اجمالی به محورهای اصلی

هدف اصلی نویسنده ها از این کتاب خیلی واضحه: اونا می خوان بگن که دیگه وقتشه رسانه های اجتماعی رو جدی بگیریم و اونا رو با سیستم های آموزش مجازی تو دانشگاه ها و مراکز آموزشی تلفیق کنیم. فکر کنید، پلتفرم هایی مثل فیس بوک، توییتر یا یوتیوب که الان جزو جدانشدنی زندگی خیلی از دانشجوها شدن، اگه درست و حسابی به کار گرفته بشن، چه کارهای بزرگی که نمی تونن تو دنیای آموزش بکنن. اونا اعتقاد دارن این ترکیب، مثل یه فرمول جادوییه که باعث می شه ارتباط بین دانشجوها و استادا خیلی بهتر بشه، همکاری های گروهی بیشتر شه و در کل، یادگیری هیجان انگیزتر و عمیق تر بشه.

اما خب، این طور هم نیست که فقط این پلتفرم ها رو بیاریم تو کلاس و انتظار معجزه داشته باشیم. نویسنده ها تاکید دارن که باید فاکتورهای مختلفی رو بشناسیم و در نظر بگیریم تا این استفاده از رسانه ها تو آموزش، واقعاً مؤثر باشه و نتیجه بده. مثلاً اینکه دانشجوها چقدر با این فضاها آشنایی دارن، یا استادا چقدر آمادگی دارن که ازشون استفاده کنن. به قول معروف، باید ریش و قیچی رو دست هم بدیم تا یه چیزی از توش دربیاد. این کتاب دقیقاً می خواد این فاکتورها رو برامون بشکافه و راه های کاربردی رو نشون بده تا این تلفیق، به بهترین شکل ممکن انجام بشه.

بخش اول: رسانه های اجتماعی و مبانی یادگیری الکترونیکی

اول از همه، بذارید یه تعریف سر و زبون دار از رسانه های اجتماعی تو بستر آموزش داشته باشیم. رسانه های اجتماعی تو آموزش الکترونیکی (Social media in e-learning) یعنی استفاده هدفمند و برنامه ریزی شده از پلتفرم هایی مثل فیس بوک، توییتر، یوتیوب، لینکدین، اینستاگرام و بقیه برای اهداف آموزشی و یادگیری. این دیگه فقط چت کردن با دوستا یا لایک کردن عکس نیست؛ این یعنی این ابزارها رو تبدیل کنیم به یه کلاس درس تعاملی یا یه آزمایشگاه مجازی برای پروژه ها.

حالا چرا این رسانه ها اینقدر گل کردن و راهشون رو به دنیای آموزش باز کردن؟ خب دلیلش واضحه: اونا تو زندگی روزمره ما حسابی جا باز کردن. مردم ساعت ها تو این پلتفرم ها می چرخن، پس چرا از این فرصت برای یادگیری استفاده نکنیم؟ از طرفی، مفهوم «بومیان دیجیتال» هم این وسط خیلی مهمه. این نسل جدید که با گوشی و تبلت تو دستشون به دنیا اومدن، با فناوری های نوین آموزشی خیلی راحت ترن. برای اونا، یادگیری از طریق یه ویدیو تو یوتیوب یا یه بحث تو گروه فیس بوکی، طبیعی تر و جذاب تر از یه کلاس درس سنتیه. اونا دیگه اون نسل قدیم نیستن که با کتاب و دفتر خشک و خالی حال کنن؛ اینا با دنیای مجازی بزرگ شدن و باید با زبان خودشون باهاشون حرف زد.

از مزایای کلی استفاده از رسانه های اجتماعی تو آموزش هم هرچی بگیم، کم گفتیم. اول اینکه حسابی مهارت های اجتماعی دانشجوها رو بالا می بره. وقتی تو یه گروه آنلاین با بقیه تعامل می کنن، یاد می گیرن چطور با هم کار کنن، اختلاف نظرها رو حل کنن و حتی نظراتشون رو واضح تر بیان کنن. مهارت های خواندن و نوشتن هم تو این فضاها پیشرفت می کنه، چون مجبورن دائم چیزی بخونن یا بنویسن. تازه، تعامل و همکاری بین دانشجوها و استادا هم چندبرابر می شه. دیگه خبری از اون فاصله خشک بین استاد و دانشجو نیست؛ استاد می تونه با یه کامنت یا یه پست، خیلی دوستانه تر و نزدیک تر با دانشجوهاش ارتباط بگیره. به قول معروف، یخ بینشون آب می شه و یه فضای یادگیری پویا و کارآمد ایجاد می شه.

استفاده از رسانه های اجتماعی تو آموزش، فقط یه ترند نیست؛ یه نیازه. وقتی دانشجوها خودشون رو تو یه فضای آشنا و راحت مثل شبکه های اجتماعی می بینن، راحت تر درگیر یادگیری می شن و احساس نزدیکی بیشتری به محتوا و هم کلاسی هاشون می کنن. این فضای تعاملی، بهشون کمک می کنه تا نه تنها مفاهیم رو بهتر بفهمن، بلکه مهارت های ارتباطی و اجتماعی لازم برای دنیای امروز رو هم کسب کنن.

بخش دوم: بررسی موردی پلتفرم ها و کاربردهای آموزشی آن ها

خب حالا بریم سراغ سه تا از غول های رسانه های اجتماعی که این کتاب حسابی روشون زوم کرده و نشون داده چطور می تونن تو آموزش غوغا به پا کنن.

فیس بوک (Facebook): ابزاری برای گفتگوی دانشگاهی

فیس بوک رو که دیگه همه می شناسن، درسته؟ خیلیامون سال هاست که ازش استفاده می کنیم، ولی کمتر به این فکر افتادیم که چطور می شه ازش تو درس و دانشگاه استفاده کرد. کتاب می گه فیس بوک یه ابزار فوق العاده برای دانشجوها و استاداست که بیان و با هم در مورد مطالب درسی و موضوعات علمی بحث و گفتگو کنن. یه جورایی مثل یه کافه دانشجوییه که همیشه بازه و همه می تونن توش حرف بزنن.

جالبه بدونید که آمار هم این حرف رو تأیید می کنه: تحقیقات نشون داده که حدود 60 درصد از دانشجوها از شبکه های اجتماعی (و عمدتاً فیس بوک) برای بحث درباره موضوعات علمی و آموزشی استفاده می کنن. حتی 50 درصدشون هم گفتن که برای مباحث مربوط به دروسشون از این پلتفرم ها کمک می گیرن. یعنی دانشجوها خودشون این راه رو پیدا کردن، حالا وقتشه ما بهشون کمک کنیم تا بهتر ازش استفاده کنن.

نویسنده ها تو کتاب تاکید می کنن که استفاده درست از فیس بوک، می تونه حس تعلق اجتماعی رو تو دانشجوها تقویت کنه. وقتی دانشجو احساس می کنه عضوی از یه جامعه فعال و پویاست که همه با هم در مورد درس حرف می زنن و به هم کمک می کنن، انگیزه اش برای یادگیری بیشتر می شه و عملکرد علمیش هم بهتر می شه. فیس بوک به افزایش مهارت های اجتماعی، حل اختلافات و حتی بهبود مهارت های خواندن و نوشتن هم کمک می کنه. استادا هم می تونن با ایجاد گروه های درسی یا حتی فقط با یه پست ساده، میزان تعامل و درگیر شدن دانشجوها رو حسابی بالا ببرن و یه فضای یادگیری حسابی پویا ایجاد کنن.

توییتر (Twitter): پلتفرم میکرو-بلاگینگ برای یادگیری سریع

توییتر رو یادتونه؟ اون اوایل که اومده بود، خیلی ها فکر می کردن فقط یه شبکه اجتماعی برای توئیت های کوتاه و بی معنیه. اما کتاب نشون می ده که توییتر (حالا ایکس) چقدر می تونه تو آموزش مفید باشه. این پلتفرم میکرو-بلاگینگ، الان جزو 100 ابزار برتر یادگیری الکترونیکی تو دنیاست! فکرش رو بکنید، رتبه دوم این لیست هم یوتیوبه که جلوتر بهش می رسیم.

با میلیون ها کاربر فعال و صدها میلیون توئیت روزانه، توییتر یه منبع اطلاعاتی عظیم و یه فضای عالی برای یادگیری سریعه. چطور؟ خب خیلی راحت! استادا می تونن مفاهیم کلیدی رو تو قالب توئیت های کوتاه توضیح بدن، منابع مهم رو معرفی کنن، یا حتی سوالاتی مطرح کنن که دانشجوها با هشتگ های خاص بهشون جواب بدن. دانشجوها هم می تونن خلاصه های کوتاهی از مطالب درسی رو به اشتراک بذارن، سوالاتشون رو مطرح کنن و از طریق هشتگ های مرتبط، با محققین و متخصصین حوزه های مختلف در ارتباط باشن.

توییتر به دانشجوها یاد می ده که چطور تو یه فضای محدود، منظور خودشون رو واضح و دقیق بیان کنن. این یعنی تمرین برای نوشتن خلاصه های مفید و هدفمند. همچنین، اخبار و تحولات جدید رو میشه خیلی سریع تو توییتر پیدا کرد و برای به روز نگه داشتن اطلاعات علمی حسابی به کار میاد.

یوتیوب (YouTube): منبع بی بدیل آموزش های دیداری

یوتیوب که دیگه نیاز به معرفی نداره، درسته؟ همه ما حداقل یه بار برای پیدا کردن یه آموزش یا دیدن یه ویدیو رفتیم سراغش. اما تو حوزه آموزش الکترونیکی، یوتیوب جایگاه ویژه ای داره و همونطور که گفتیم، تو لیست 100 ابزار برتر یادگیری الکترونیکی، رتبه دوم رو به خودش اختصاص داده.

نقش یوتیوب تو آموزش الکترونیکی، بیشتر تو زمینه ارائه محتوای چندرسانه ایه. فکر کنید: استادا می تونن ویدیوهای آموزشی خودشون رو آپلود کنن، دانشجوها می تونن برای پروژه هاشون ویدیو بسازن و به اشتراک بذارن، یا حتی می تونن از میلیون ها ویدیوی آموزشی موجود تو یوتیوب برای تکمیل یادگیری خودشون استفاده کنن. از آموزش های گام به گام یه نرم افزار گرفته تا سخنرانی های TED یا آزمایش های علمی پیچیده، همه چی تو یوتیوب پیدا می شه.

سهولت دسترسی به آموزش یکی از بزرگترین مزایای یوتیوبه. هرکی با یه گوشی هوشمند و اینترنت می تونه به انبوهی از محتوای آموزشی دسترسی پیدا کنه. این یعنی یادگیری دیگه فقط تو چهاردیواری کلاس درس محصور نمی شه و هر زمان و هر مکان میشه بهش دسترسی داشت. برای دانشجوهای بصری، یوتیوب واقعاً یه گنجینه است.

بخش سوم: روش شناسی و یافته های پژوهش

خب، حالا بریم سراغ اینکه نویسنده ها چطور به این یافته ها رسیدن و اساساً این کتاب بر چه پایه ای بنا شده. ویمالا بالاکریشنن و هک سولو، برای اینکه بفهمن دقیقاً چه فاکتورهایی روی استفاده از رسانه های اجتماعی تو آموزش مجازی تأثیرگذارن، یه رویکرد پژوهشی مشخص رو پیش گرفتن. اونا نیومدن همینطوری یه سری حدس و گمان رو مطرح کنن، بلکه با جمع آوری داده ها و تحلیلشون، به نتایج محکمی رسیدن.

هرچند جزئیات دقیق روش شناسی تو خلاصه کامل نیومده، ولی مشخصه که اونا از یه روش علمی برای بررسی این موضوع استفاده کردن. این یعنی با تحقیق و پرسشگری از دانشجوها و اساتید، سعی کردن به یه درک عمیق از این مسئله برسن. مثلاً حتماً از پرسشنامه ها یا مصاحبه ها برای جمع آوری اطلاعات در مورد تجربیات کاربری، انتظارات، چالش ها و مزایای استفاده از رسانه های اجتماعی تو آموزش استفاده کردن.

یافته های کلیدی و مهم کتاب نشون می ده که تلفیق موفق رسانه های اجتماعی با آموزش مجازی، فقط به داشتن ابزارش نیست؛ بلکه به شناخت عواملی مثل «سهولت استفاده»، «مفید بودن درک شده»، «حس تعلق اجتماعی» و حتی «ویژگی های فردی یادگیرنده» بستگی داره. مثلاً اگه یه پلتفرم استفاده ازش سخت باشه یا دانشجو حس نکنه واقعاً به درد یادگیریش می خوره، سمتش نمیره. یا اینکه اگه استفاده از یه رسانه اجتماعی تو فضای آموزشی به دانشجو حس تنهایی بده، باز هم کارساز نخواهد بود.

نویسنده ها بعد از اینکه نتایج رو جمع آوری کردن، حسابی اونها رو تحلیل کردن و در مورد پیامدهای اون برای سیستم های آموزشی صحبت کردن. اونا اینطوری بهمون نشون دادن که اگه می خوایم آموزش مجازیمون واقعاً باکیفیت و اثربخش باشه، باید این فاکتورها رو جدی بگیریم و توی برنامه ریزی هامون لحاظ کنیم. این دیگه فقط یه بحث نظری نیست؛ این یه نقشه راه عملی برای مدیران آموزشی و استاداست تا بتونن بهترین استفاده رو از فناوری های موجود ببرن. در واقع، اونا می خوان بگن که کلید موفقیت، تو درک عمیق رفتار کاربرها و نیازهای نسل جدیده.

نتیجه گیری کتاب: پیام های اصلی و توصیه های نهایی

بالاخره رسیدیم به بخش نتیجه گیری که شیره جون حرفای نویسنده هاست. ویمالا بالاکریشنن و هک سولو در پایان کتابشون حسابی روی اهمیت تلفیق رسانه های اجتماعی با آموزش مجازی تاکید می کنن. اونا دیگه از این مرحله عبور کردن که آیا باید از این رسانه ها استفاده کنیم یا نه؛ حالا دیگه بحث سر اینه که «چطور» و «با چه رویکردی» این کار رو انجام بدیم تا بهترین نتیجه رو بگیریم.

پیام اصلیشون اینه که رسانه های اجتماعی پتانسیل خیلی زیادی برای تغییر و تحول آموزش دارن، به شرطی که درست و حسابی به کار گرفته بشن. اونا می تونن ارتباطات رو قوی تر کنن، همکاری های تیمی رو رونق بدن و در نهایت، یه تجربه یادگیری خیلی غنی تر و عمیق تر رو برای دانشجوها فراهم کنن. دیگه اون کلاس های یک طرفه و خشک قدیمی با ورود رسانه های اجتماعی می تونن تبدیل به یه فضای پویا و تعاملی بشن.

اما خب، کتاب فقط به کلی گویی بسنده نمی کنه؛ توصیه های کاربردی و دست به نقدی هم برای گروه های مختلف داره:

* برای اساتید: کتاب به اساتید پیشنهاد می ده که ترس رو کنار بذارن و خلاقانه از پلتفرم های اجتماعی تو دروسشون استفاده کنن. مثلاً می تونن گروه های فیس بوکی برای بحث و تبادل نظر ایجاد کنن، از توییتر برای ارسال اطلاعیه های فوری یا سوالات چالشی استفاده کنن، و یا از یوتیوب برای ارائه محتوای ویدیویی مکمل بهره ببرن. مهم اینه که نقش تسهیل کننده رو ایفا کنن و دانشجوها رو به مشارکت فعال تشویق کنن.
* برای مدیران آموزشی: مدیران باید زیرساخت های لازم رو فراهم کنن و به استادا آموزش بدن. حمایت از نوآوری و ایجاد یه فرهنگ مثبت در مورد استفاده از فناوری تو آموزش، خیلی مهمه. باید به این فکر باشن که چطور می تونن رسانه های اجتماعی رو تو برنامه درسی ادغام کنن و از اونها برای بهبود کیفیت کلی آموزش بهره ببرن.
* برای توسعه دهندگان سیستم های یادگیری: این دسته از مخاطبین باید سیستم های مدیریت یادگیری رو جوری طراحی کنن که با رسانه های اجتماعی سازگار باشن و به راحتی بشه اونها رو با هم تلفیق کرد. رابط کاربری ساده، امنیت بالا و قابلیت های تعاملی، از مهمترین چیزاییه که باید بهشون فکر کنن.

کتاب به تحقیقات آتی هم اشاره می کنه و می گه این حوزه هنوز جای کار زیادی داره. مثلاً چطور می تونیم چالش های مربوط به حریم خصوصی یا اخبار جعلی رو تو فضای آموزشی رسانه های اجتماعی مدیریت کنیم؟ یا چطور می تونیم اثربخشی این پلتفرم ها رو برای رشته های مختلف تحصیلی دقیق تر بسنجیم؟ اینها سوالاتیه که باید تو آینده بهشون جواب داده بشه. در مجموع، پیام نهایی کتاب اینه: رسانه های اجتماعی یه فرصت بزرگن، قدرشون رو بدونیم و درست ازشون استفاده کنیم.

نقد و بررسی تکمیلی و جایگاه کتاب در حال حاضر

کتاب «به کارگیری رسانه در آموزش مجازی» واقعاً یه کار مهم و کاربردیه. بیایید یه نگاهی به نقاط قوت و جاهایی که شاید نیاز به آپدیت داشته باشه، بندازیم.

نقاط قوت کتاب

یکی از بزرگترین نقاط قوت این کتاب، جامعیتش تو پوشش پلتفرم هاست. همونطور که دیدیم، روی سه تا از مهمترین پلتفرم های اون زمان (فیس بوک، توییتر و یوتیوب) زوم کرده و کاربردهای هر کدوم رو حسابی شکافته. اینطوری خواننده یه دید کلی و عملیاتی از نحوه استفاده از این ابزارها پیدا می کنه.

نکته مثبت دیگه، ارائه آمار و شواهده. نویسنده ها حرف های خودشون رو با داده ها و آمارهای واقعی پشتیبانی می کنن. مثلاً وقتی می گن فلان درصد از دانشجوها از فیس بوک برای بحث های درسی استفاده می کنن، این دیگه یه حدس و گمان نیست؛ یه یافته علمیه. این کار حسابی به اعتبار و تخصصی بودن کتاب اضافه می کنه.

کاربردی بودن توصیه ها هم از نکات خیلی مهمه. کتاب فقط تئوری بافی نمی کنه؛ یه عالمه پیشنهاد عملی و دست به نقد برای استادا، مدیران و توسعه دهندگان داره که می تونن همین فردا شروع به پیاده سازیشون کنن. این باعث می شه کتاب فقط یه منبع علمی نباشه، بلکه یه راهنمای عمل باشه.

نقاط قابل بهبود و مباحث تکمیلی

با همه این خوبی ها، باید این رو هم در نظر گرفت که این کتاب در سال 1398 منتشر شده (و پژوهش های اون حتماً قدیمی تر هستن). دنیای فناوری با سرعت نور تغییر می کنه و چیزی که دیروز ترند بود، ممکنه امروز دیگه اونقدرها هم جذاب نباشه.

* چالش های جدیدتر: کتاب اونقدرها به چالش های جدیدتر و مهمی مثل حریم خصوصی داده ها، امنیت سایبری تو فضای آموزشی، اخبار جعلی و سوگیری های الگوریتمی تو پلتفرم ها نپرداخته. این روزها، این مسائل حسابی ذهن متخصصین رو به خودش مشغول کرده و تو آموزش هم خیلی مهم شدن. مثلاً چطور مطمئن بشیم اطلاعات دانشجوها تو گروه های فیس بوکی محفوظ می مونه؟ یا چطور بهشون سواد رسانه ای رو آموزش بدیم که اخبار درست رو از غلط تشخیص بدن؟
* نیاز به بروزرسانی آماری: با توجه به تغییرات سریع فناوری، آمارهای ارائه شده تو کتاب (مثلاً تعداد کاربران فیس بوک یا توییتر) ممکنه الان دیگه کاملاً دقیق نباشه. البته این موضوع از ارزش علمی کار کم نمی کنه، اما برای یه کاربر امروز، دونستن آمارهای به روزتر می تونه مفیدتر باشه. پلتفرم های جدیدی مثل تیک تاک یا شبکه های تخصصی تر هم الان خیلی تو بورس هستن که اون زمان شاید مطرح نبودن.
* عدم پرداختن به جنبه های پداگوژیک عمیق تر: هرچند کتاب کاربردها رو خوب توضیح داده، اما شاید می تونست عمیق تر به جنبه های پداگوژیک (فنون و روش های تدریس) استفاده از رسانه ها بپردازه. مثلاً چطور یه استاد می تونه از مدل های تدریس خاصی استفاده کنه که حداکثر بهره وری رو از این پلتفرم ها ببره؟

جایگاه کتاب در ادبیات حوزه آموزش مجازی و فناوری های آموزشی

با این حال، این کتاب همچنان یه جایگاه مهم تو ادبیات حوزه آموزش مجازی و فناوری های آموزشی داره. چرا؟ چون یکی از اولین کتاب هاییه که به طور مشخص و با رویکرد پژوهشی، روی تلفیق رسانه های اجتماعی تو آموزش مجازی تمرکز کرده. این کتاب یه نقطه شروع خیلی خوب برای هر کسیه که می خواد وارد این حوزه بشه و یه دید کلی و قوی از مبانی و کاربردها به دست بیاره. به عبارتی، حتی با وجود نیاز به بروزرسانی، فونداسیون و پایه و اساس رو خیلی خوب و قوی بنا کرده. این کتاب مثل یه سنگ بنای محکم تو این زمینه است که میشه با اضافه کردن آجرای جدید (مباحث روز)، یه ساختمان مدرن تر روش ساخت.

سخن پایانی و فراخوان به عمل

خلاصه اینکه، کتاب «به کارگیری رسانه در آموزش مجازی» نوشته ویمالا بالاکریشنن و هک سولو، یه منبع حسابی باارزش و کاربردیه برای هر کسی که تو دنیای آموزش مجازی فعاله. چه استاد دانشگاه باشی، چه دانشجو، چه یه مدیر آموزشی، یا حتی یه توسعه دهنده نرم افزارهای آموزشی، این کتاب بهت نشون می ده که چطور می تونی از قدرت رسانه های اجتماعی برای متحول کردن فرآیند یاددهی-یادگیری استفاده کنی. این دیگه فقط یه مطالعه نظری نیست؛ یه نقشه راه برای عمله.

امیدوارم این خلاصه جامع و تحلیلی، تونسته باشه یه دید کامل و عمیق بهتون بده و شما رو هم برای قدم گذاشتن تو این مسیر هیجان انگیز، آماده کنه. یادمون باشه که دنیای آموزش همیشه در حال تغییره و باید باهاش پیش بریم. استفاده هوشمندانه از فناوری ها، کلید موفقیت تو این مسیر پر پیچ و خم اما شیرینه.

حالا که تا اینجا با ما اومدین و با نکات کلیدی این کتاب آشنا شدین، دوست داریم تجربه شما رو هم بشنویم. شما تا حالا چطور از رسانه های اجتماعی تو آموزش (چه به عنوان دانشجو و چه به عنوان استاد) استفاده کردین؟ چه چالش ها یا موفقیت هایی داشتین؟ نظرات و تجربیاتتون رو با ما به اشتراک بذارید، شاید کلی ایده جدید از هم بگیریم!