دو روی یــــــک جنایــــــــــــت – اکسیداک

به گزارش اکسیداک صبح نو در یادداشتی به قلم محبوبه نیاورانی نوشت: شاید بارها چنین جمله ای را شنیده اید که «آمریکا مسئول جنایت های اسرائیل در منطقه است» اما شاید این سوال در پشت این جمله نهفته باشد که چرا آمریکا از اعتبار خود برای جنایت های رژیم اسرائیل خرج می کند و شعار حقوق بشر را در پیش چشم جهانیان پایمال می سازد و چرا این همه حمایت برای کشتار غیر نظامیان و نسل کشی صورت می گیرد؛ اما نگاهی به سیاست خارجی آمریکا و مداخلات نظامی کودتاها و حمله های مستقیم در اقصی نقاط دنیا نشان می دهد که این جزئی از سیاست آمریکاست که برای حفظ منافع خود و نابرابری موجود در جهان حاضر است «حقوق بشر ارتقای سطح زندگی و دموکراتیزه کردن» خود را که از جذاب ترین شعارهای لیبرالیسم است زیر پا بگذارد و با لئامتی خبیثانه برای حفظ برتری نابرابر خود و کنترل منابع ثروتی جهان در دیگر کشورها کشتار خونریزی و نسل کشی راه  بیندازد.

آمریکا برای رسیدن به این خواسته خود از هر کشوری یا گروهی که بخواهد از قید چنگالش خلاص شود جنگ خود را با آن کشور از طرق مختلف آغاز می کند یا با کودتا یا با مداخله نظامی و یا تحریم اقتصادی تا آن کشور را تسلیم و از تکثیر چنین سیاستی در سایر کشورها جلوگیری کند. بنابراین مروری بر رفتار آمریکا ما را بر اهمیت روز ۱۳ آبان روز استکبارستیزی و مبارزات گروه های مقاومت در منطقه آگاه می سازد.
 
کشتار ۵ میلیون نفر برای جلوگیری از توسعه با مدل غیرغربی
در سال ۱۹۴۸ که «هوشی مین» رهبر ناسیونالیسم در ویتنام قدرت را در دست گرفت چه خطری می توانست برای آمریکا داشته باشد که آن گونه این کشور نحیف تازه بیرون آمده از زیر یوغ استعمار غرب به عنوان یک هدف مشروع برای حمله وحشیانه و سنگین آمریکا تعیین شد؟ اگر در آن زمان ویتنام موفق می شد با الگوی چپ به توسعه ولو کوچک اقتصادی و اجتماعی دست یابد ممکن بود به سرمشق دیگر کشورهای پیرامون خود  تبدیل شود و در این حالت به صورت دومینووار کمونیسم به عنوان بزرگ ترین رقیب آمریکا و لیبرالیسم در سایر کشورها اشاعه پیدا می کرد. کشتار سه میلیون نفر در ویتنام و حدود دو میلیون نفر در لائوس و کامبوج و میلیون آواره و پناهنده ناشی از بمباران های هوایی برای آمریکا مشروع می شود و اینجاست که آمریکا «حقوق بشر ارتقای سطح زندگی و دموکراتیزه کردن» خود را که از جذاب ترین شعارهای لیبرالیسم است زیر پا می گذارد؛ چراکه آنها برای آنکه سازمان بندی جهان در کنترلشان باشد چنین مقابله ای را ضروری می دانند.
نوام چامسکی در سخنانی در دانشگاه هاروارد و در ۱۹ مارس ۱۹۸۵ درباره جنایت های آمریکا در این کشورها می گوید: «در هندوچین اراضی مزروعی به کلی ویران گشت. مردم به علت ویرانی زمین ها و وجود خمپاره ها و نارنجک ها نمی توانستند به کشاورزی بپردازند و حتی جلوی کمک سازمان های جهانی به این کشورها گرفته می شود. هند در سال ۱۹۷۷ کوشید یکصد رأس گاومیش برای کشاورزی به ویتنام بفرستد؛ اما ما کوشیدیم جلوی این کار را بگیریم و تهدید کردیم اگر هند این یکصد رأی گاومیش را به ویتنام بفرستد برنامه کمک غذایی آمریکا به هند لغو خواهد شد. حتی گروهی در آمریکا می خواستند تعدادی مداد به کامبوج بفرستند و تعدادی بیل به لائوس تا سلاح های منفجر نشده را از زمین خارج کنند؛ اما آمریکا کوشید جلوی این کار را بگیرد.»
 
حفظ نابرابری آمریکا در دنیا؛ مأموریت دولتمردان آمریکایی
اتفاقاتی شبیه به آنچه در جنگ غزه می گذرد. ازاین رو است که مردمی که برای آزادی و حق زندگی خود در فلسطین می جنگند را تروریست می نامند و از وحشی گری های رژیمی نامشروع برای ادامه اشغالگری به هر قیمت دفاع می کنند و حتی فعالیت نیروهای آنروا را در اراضی اشغالی ممنوع می کنند و این نیروها را مورد حمله قرار می دهند. این در حالی است که بیش از دو میلیون نفر مردم غزه وابسته به کمک ها و خدمات این سازمان هستند؛ اما از حملات ۷ اکتبر حماس تاکنون رژیم اسرائیل به قتل عام بیش از ۱۲۰۰ نفر از اعضای این سازمان مشغول بوده و همه این جنایت ها با پشتیبانی و طراحی آمریکا صورت می گیرد.
چامسکی در ادامه سخنان خود علت این وحشی گری های آمریکا در نقاط مختلف جهان را این گونه روایت می کند: «برای حفظ استثمار و حفظ مواد خام ناچاریم دائما با دموکراسی حقوق بشر و ارتقای سطح زندگی مخالفت کنیم.» او چنین مشی سرسختانه آمریکا را طبق نظریه رسمی وزارت خارجه و شورای روابط خارجی آمریکا می داند که عنوان آن «ناحیه اعظم» است. به گفته چامسکی ناحیه اعظم سامان پهناور و بزرگی از جهان است که باید بی وقفه تابع نیازهای اقتصادی آمریکا باشد.
این ناحیه حوزه بزرگی است که از لحاظ سوق الجیشی برای کنترل همه دنیا ضروری است که باید فراگیر تمامی نیمکره غربی خاور دور و تمامی حوزه مستعمرات سابق انگلیس باشد و باید اروپای غربی و جنوبی و تمامی مناطق نفت خیز خاورمیانه را در بربگیرد و تا آنجا که ممکن بود همه دنیا را به درون خود بکشد.
چامسکی همچنین به نقشه جرج کنان اشاره می کند که یکی از بی پرده ترین و آشکارترین برنامه های پشت سر سیاست حفظ ناحیه اعظم است. چامسکی می گوید کنان در سند فوریه سال ۱۹۴۸ طرح اصلی تفکر آمریکایی را این گونه تشریح کرده است: «ما ۵ درصد ثروت های جهان را در اختیار داریم بنابراین نمی توانیم از این غافل بمانیم که هدف حسادت ها و ضدیت هایی قرار خواهیم گرفت. مأموریت ما آن است که در ادوار آتی این نابرابری را همچنان نگه داریم و باید سخن گفتن درباره مبهمات و هدف های غیرواقعی نظیر حقوق بشر و دموکراتیزه کردن را بس کنیم. آن روز چندان دور نیست که ما ناچاریم مفهوم سر راست قدرت را به کار ببریم.»
 
تاوان خروج از سلطه «برادر بزرگ تر»
براساس همین سند می توان سیاست های ایالات متحده را بررسی و پیش بینی کرد. آنجا که برای جلوگیری از الگوی ملی شدن نفت ایران و خارج شدن سرمایه های عظیم منابع طبیعی از دست استعمار در ایران کودتای نظامی می کند تا یکی از دموکرات ترین حکومت های عصر حاضر خود را سرنگون کند تا حمله به نیکاراگوئه در سال ۱۹۷۹ کشوری که داشت از پله های استقلال و توسعه بالا می رفت؛ اما از ترس آنکه روسیه به این کشور نزدیک شده بود و برای تداوم برتری نابرابر آمریکا در جهان این کشور مورد مداخله نظامی آمریکا قرار می گیرد.  چامسکی سپس به دخالت ها و جنایت های آمریکا در گواتمالا السالوادور کوبا جمهوری دومینیکن که سال ها مورد مداخله نظامی آمریکا فقر و شکنجه و قتل عام قرار داشتند اشاره می کند و می گوید: «در تمام این جنایت ها ژست آمریکا این بود که ما داریم از خودمان دفاع می کنیم.» چامسکی سپس معترف می شود که مداخلات مکرر ما در کشورهای دیگر برای برانداختن دولت های دموکراتیک بوده است؛ چراکه هرچقدر دولتی دموکراتیک تر باشد خود را وقف نیازهای «برادر بزرگ تر» نمی کند.
او در ادامه می گوید: «برهمین اساس دولت گواتمالا که دموکراتیک بود اما از داشت از سلطه آمریکا خارج می شد پس مجبور بودیم آن را سرنگون کنیم. مشابه آن در شیلی در دوران آلنده است یا در جمهوری دومینیکن یا السالوادور یا کودتایی که در برزیل که با دخالت نظامی آمریکا صورت گرفت.» چامسکی در ادامه سخنرانی خود و با ذکر دقیق آنچه آمریکا در از بین حکومت های دموکراتیک در سراسر دنیا برای جلوگیری از «نظریه دومینو» و همچنین «حفظ نابرابری امریکا» در جهان انجام داده است به این حقیقت تلخ اعتراف می کند: «این تصویر شرم آور باید به یادمان بیاورد که فرهنگ روشنفکری آمریکا به راستی بر پایه دو ستون اصلی و عمده بنیاد گذاشته شده است: جبن اخلاقی و ریاکاری.»
 
اسرائیل آخرین پایگاه آمریکا در منطقه
امروز هم رژیم اسرائیل نماینده و ابزار آمریکا برای حفظ برتری ایالات متحده در منطقه خاورمیانه و تسلط این کشور بر منابع نفتی و گازی این منطقه است. آمریکا که در لشکرهای مستقیمش به عراق و افغانستان نتیجه معکوس داشته رژیم اسرائیل را آخرین پایگاه خود در منطقه برای حفظ جایگاهش می داند. اگر مقاومت در برابر رژیم اسرائیل پیروز شود این پیروزی می تواند به صورت دومینووار در منطقه تعمیم یابد و سرنگونی رژیم صهیونیستی کاری آسان تر خواهد شد. با پیروزی مقاومت موجی از بیداری در ملت های مسلمان منطقه شکل می گیرد و کشورهای منفعل و سرسپرده اعراب هم برای مخالفت با برنامه های آمریکا در منطقه شجاعت پیدا می کنند. بنابراین حفظ رژیم اسرائیل به هر قیمت و سرکوب مقاومت فلسطین از هر راه و شیوه ای سیاست آمریکاست و خود در پشت پرده نهایت همکاری مالی نظامی و سیاسی را در حمایت از این رژیم نامشروع و غده سرطانی انجام می دهد تا منافع آمریکا را در منطقه حفظ کند وگرنه این رژیم سرراهی و ساخته شده به دست غرب هرگز توانایی مقابله حتی با گروه های مقاومت فلسطینی را هم ندارد و مردم فلسطین با سنگ هم می توانند این رژیم را محو کنند.
همچنانکه در اوج کشتارهای دسته جمعی گواتمالا در دهه ۱۹۸۰ از جمله نسل کشی علیه سرخپوستان ایکسیل که آمریکا خود نمی توانست مستقیم در این کشتار دخالت کند (از آنجایی که گواتمالا فاقد اعتبارات فروش نظامی خارجی ایالات متحده یا پول نقد برای خرید هلیکوپترها بود تیم امنیت ملی ریگان به دنبال راه های غیرمتعارف برای ترتیب دادن تحویل تجهیزات برآمد) دولت ریگان از اسرائیل خواست که برای تهیه هلیکوپترهایی که ارتش گواتمالا برای کشتار روستاییان فراری استفاده می کرد همکاری کند.
رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۴۶ تا ۲۰۲۳ حدود ۲۱۶ میلیارد دلار کمک نظامی و ۸۱ میلیارد دلار کمک اقتصادی را از آمریکا دریافت کرده و مجموع این کمک ها به ۲۹۷ میلیارد دلار می رسد. بر اساس گزارشی که اندیشکده «شورای روابط خارجی» آمریکا به تازگی انتشار داده فاش شده که رژیم صهیونیستی تبدیل به اصلی ترین متحد در بیرون از اعضای ناتو برای آمریکا شده است و این رژیم «دسترسی ممتاز به پیشرفته ترین فن آوری ها و تجهیزات نظامی آمریکا را دارد.»
اگر رژیم اسرائیل تضعیف شود این موضوع منجر به نزدیکی کشورهای منطقه به چین و روسیه و به خطر افتادن موقعیت آمریکا و کاهش تسلط آن بر منابعی می شود که سال های سال غرب بر آن چنگ زده است. بنابراین آمریکا با هرگونه قطعنامه ای علیه رژیم اسرائیل در شورای امنیت مخالفت و در برابر استفاده از ابزارهای نامشروع در کشتار انسان ها در این جنگ بی رحمانه سکوت می کند.
خاورمیانه پایگاه مهمی است که از دست دادن آن برای آمریکا به منزله پایان هژمونی و برتری آن در منطقه است. امروز اروپا در ضعیف ترین دوران خود به سر می برد و در یک جنگ خطرناک با روسیه است. در آفریقا نیز سال هاست که آمریکا این زمین را به رقیب خود یعنی چین واگذار کرده است. اگر آمریکا آخرین پایگاه خود یعنی خاورمیانه را هم ببازد دیگر حتی به قول ترامپ این گاوهای شیرده اعراب نیز ارزش و اعتباری برای آمریکا قائل نخواهند شد. بنابراین جنگ غزه بیش از آنکه برای نتانیاهو و صهیونیست ها سرنوشت ساز باشد یک جنگ حیثیتی برای آمریکاست که بتواند آخرین پایه های استثمار خود را حفظ کند و اگر این جنگ با پیروزی جبهه مقاومت همراه باشد دومینووار این مقاومت به سایر کشورهای منطقه نیز سرایت می کند و برتری نابرابر آمریکا در جهان پایان می یابد.
هرچند که برخی از تحلیلگران «لابی آیپک» را یک از دلایل حمایت های بی چون و چرای آمریکا از صهیونیست ها می دانند؛ اما این منافع آمریکاست که آنها را در خدمت خود گرفته و برای حفظ «ناحیه اعظم» از آنها بهره می برند. به اعتراف خود صهیونیست ها فلسطین اشغالی پایگاه آمریکاست و به قول «اس ابراموف» یکی از رهبران حزب لیبرال اسرائیل؛ «اسرائیل فقط برای دفاع از خودش جنگ نمی‎کند بلکه برای منافع حیاتی غرب نیز می‎جنگد و سربازان اسرائیلی ایالات متحده را از اعزام قوای نظامی به کانال سوئز بی نیاز کرده‎اند.»

پایان خبر اکسیداک