سفارش قرایت سوره های عنکبوت، روم و دُخان در شب 23 ماه رمضان

امام صادق (ع) خطاب به ابوبصیر: «هر کسی دو سوره عنکبوت و روم را در ماه رمضان، در شب بیست و سوم بخواند، به خدا قسم ـ ای ابو محمّد ـ او از اهل بهشت است و هرگز در این سخن استثنا نمی کنم و نمی ترسم که خداوند، در این سوگند گناهی بر من بنویسد. این دو سوره نزد خداوند، جایگاهی والا دارند».

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری اکسیداک، امشب مصادف است با سومین شب قدر که احیای آن توصیه شده است، با توجه به اهمیت شب بیست و سوم علاوه بر قرآن به سر گرفتن، دعای جوشن کبیر و خواندن دو رکعت نماز( در هر رکعت بعد از حمد هفت بار سوره «قل هو اللّه احد» را خواندن و  بعد از سلام مرتبه بگوید: اَسْتَغْفِرُ اللّه وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ) به برخی از اعمال مشترک شب های قدر تاکید فراوان شده است:

اول: تاکید بر غسل

به نقل از برید بن معاویه: «دیدم امام صادق(ع) در شب بیست و سوم از ماه رمضان غسل کرد: یک بار در اوّل شب، یک بار هم در آخر آن».

دوم: تاکید بر شب زنده داری

از امیرالمومنین(ع) نقل شده است: «پیامبر خدا در دهه آخر ماه رمضان، بستر خود را جمع می کرد و کمرش را می بست و شب بیست و سوم، خانواده خود را بیدار می کرد و در آن شب، به صورت خفتگان، آب می پاشید».

همچنین نقل شده است که فاطمه (س) نمی گذاشت که کسی از خانواده اش در شب بیست و سوم بخوابد و خواب آنان را با کم خوردن درمان می کرد و از روز برای آن شب، آماده می شد و می فرمود: «محروم، کسی است که از خیر آن بی بهره بماند».

سوم: تاکید بر صد رکعت نماز

از امام صادق (ع) نقل شده است: «مستحب است در آن شب صد رکعت نماز خوانده شود، در هر رکعت: یک بار «حمد» و ده بار سوره «قل هو اللّه احد».

امام باقر (ع):«هر کسی شب بیست و سوم ماه رمضان را زنده بدارد و در آن صد رکعت نماز بخواند، خداوند در زندگی اوگشایش می دهد و کار دشمنان او را خود بر عهده می گیرد و او را از غرق شدن، زیر آوار ماندن، سرقت و از شرّ دنیا مصون می دارد و وحشت نکیر و منکر را از او بر می دارد و او در حالی از گور خویش بیرون می آید که نورش بر اهل رستاخیز می تابد و نامه عملش را به دست راستش می دهند و رهایی از آتش و عبور بر صراط و ایمنی از عذاب را برای او می نویسند و بدون حساب وارد بهشت می شود و در بهشت، از همنشینان پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحان قرار داده می شود و آنان چه نیکو همنشینانی اند!

چهارم: تاکید بر زیارت امام حسین (ع)

امام رضا (ع) : کسی که در ماه رمضان، امام حسین (ع) را زیارت می کند، مواظب باشد که نزد قبر آن امام بودن را در شب جُهَنی از دست ندهد و آن، شب بیست و سوم است؛ شبی که امید است شب قدر باشد.

از امام جواد (ع) نیز نقل شده است: «هر کسی در شب بیست و سوم ماه رمضان، امام حسین (ع) را زیارت کند، همان شبی که امید است شب قدر باشد و در آن شب، هر کار حکمت آمیزی فیصله می یابد، روح های بیست و چهار هزار فرشته و پیامبر با او مصافحه می کنند، که همگی از خداوند اذن می گیرند که آن شب، حسین (ع) را زیارت کنند».

اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ فِیمَا تُقَدِّرُ، مِنَ الْاَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْاَمْرِ الْحَکِیمِ، فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ، اَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ، فِی عَامِی هَذَا، الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ، الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ، الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ، الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّیَاتُهُمْ، وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ، اَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی.

اعمال مخصوص شب بیست و سوم ماه رمضان

اول: خواندن سوره های عنکبوت، روم و دُخان

امام صادق (ع) خطاب به ابوبصیر: «هر کسی دو سوره عنکبوت و روم را در ماه رمضان، در شب بیست و سوم بخواند، به خدا قسم ـ ای ابو محمّد ـ او از اهل بهشت است و هرگز در این سخن استثنا نمی کنم و نمی ترسم که خداوند، در این سوگند گناهی بر من بنویسد. این دو سوره نزد خداوند، جایگاهی والا دارند».

دوم: خواندن هزار بار سوره قدر

از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود: «اگر کسی در شب 23 ماه رمضان، هزار بار سوره انّا انزلناه بخواند، صبح خواهد کرد، در حالی که یقین او، با اعتراف به آنچه مخصوص ماست، استوار خواهد بود و این نیست، مگر به سبب آنچه در خواب خود می بیند».

سوم: دعا مخصوص شب بیست و سوم

یَا رَبَّ لَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَیْرا مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ، وَ رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبحَارِ، وَ الظُّلَمِ وَ الْاَنْوَارِ وَ الْاَرْضِ وَ السَّمَاءِ، یَا بَارِیُ یَا مُصَوِّرُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ، یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا اللَّهُ یَا قَیُّومُ، یَا اللَّهُ یَا بَدیعُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ، لَکَ الْاَسْمَاءُ الْحُسْنَی وَ الْاَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاءُ، اَسْاَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذهِ اللَّیْلَهِ فِی السُّعَدَاءِ، وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ، وَ اِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ، وَ اِسَاءَتِی مَغْفُورَهً، وَ اَنْ تَهَبَ لِی یَقِینا تُبَاشرُ بهِ قَلْبی، وَ اِیمَانا یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی، وَ تُرْضِیَنِی بمَا قَسَمْتَ لِی، وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَه، وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ، وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ اِلَیْکَ وَ الْاِنَابَهَ وَ التَّوْبَهَ، وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.

چهارم: دعای فرج

محمّد بن عیسی به سند خود از امامان صالح روایت کرده که فرمودند: در شب بیست وسوم از ماه رمضان این دعا را به دفعات بخوان، در حال سجود و قیام و قعود؛ و بر هر حالی که هستی در تمام ماه و در طول حیاتت تا جایی که ممکن باشد و هر زمانی که به یادت آید.

بعد از ستایش پروردگار به بزرگواری و فرستادن صلوات بر پیامبر(ص) می گویی:

اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ فلان بن فلان الحُجَّهِ بْنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلَی آبایِهِ فِی هذهِ السَّاعَهِ وَ فی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَ حافِظاً وَ قایِداً وَ ناصِراً وَ دَلِیلاً وَ عَیْناً حَتَّی تُسْکِنَهُ اَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فِیها طَوِیلاً.

و همچنین می خوانی:

یَا مُدَبِّرَ الاُمُورِ، یَا باعِثَ مَنْ فِی القُبُورِ، یَا مُجْرِیَ البُحُورِ، یَا مُلَیِّنَ الحَدید لِداوُدَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بی کَذا وَکَذا.

(به جای «کذا و کذا» حاجات خود را بخواهد و بگوید.)

همچنین دعای:

 اللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی، وَ اَوْسعْ لِی فِی رِزْقِی، وَ اَصِحَّ لِی جِسْمِی، وَ بَلِّغْنِی اَمَلِی، وَ اِنْ کُنْتُ مِنَ الْاَشْقِیَاءِ، فَامْحُنِی مِنَ الْاَشْقِیَاءِ، وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَدَاءِ، فَاِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابکَ الْمُنْزَلِ، عَلَی نَبیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ:  (یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبتُ وَ عِنْدَهُ اُمُّ الْکِتَاب).

خدایا عمرم را طولانی گردان و روزی ام را وسعت بخش و بدنم را تندرست بدار و به آرزویم برسان و اگر در زمره بد فرجامان هستم، مرا از آن گروه محو کن و در گروه سعادتمندان ثبت فرما که تو در کتاب فرو فرستاده به پیامبر مرسلت (درود تو بر او و خاندانش) فرمودی: «خدا محو می کند آنچه را بخواهد و ثبت می نماید آنچه را اراده کند و کتاب جامع نزد اوست».

دعایی را که در کتاب «اقبال» آمده است بخواند:

یَا باطِناً فِی ظُهُورِهِ، ویَا ظاهِراً فِی بُطُونِهِ، وَ یَا باطِناً لَیْسَ یَخْفَی، وَ یَا ظاهِراً لَیْسَ یُری، یَا مَوْصُوفاً لَایَبْلُغُ بکَیْنُونَتِهِ مَوْصُوفٌ وَلَا حَدٌّ مَحْدُودٌ، وَ یَا غایِباً غَیْرَ مَفْقُودٍ، وَیَا شاهِداً غَیْرَ مَشْهُودٍ، یُطْلَبُ فَیُصابُ، وَلَمْ یَخْلُ مِنْهُ السَّماواتُ وَالْاَرْضُ وَمَا بَیْنَهُما طَرْفَهَ عَیْنٍ، لَایُدْرَکُ بکَیْفٍ، وَلَا یُوَیَّنُ باَیْنٍ وَلَا بحَیْثٍ، اَنْتَ نُورُ النُّورِ وَرَبُّ الاَرْباب، اَحَطْتَ بجَمِیعِ الاُمورِ، سُبحانَ مَنْ لَیْسَ کَمِثِلهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمیعُ البَصیرُ! سبحانَ مَنْ هُوَ هکَذَا وَلَا هَکَذا غَیْرُه.

ای پنهان در حال آشکار بودنش و ای آشکار در حال پنهان بودنش و ای پنهانی که مخفی نمی شود، ای آشکاری که دیده نمی شود، ای به وصف آمده ای که هیچ ممکنی به حقیقتش نمی رسد و هیچ حدّ بسته ای به او احاطه پیدا نمی کند و ای غایب گم نشده، ای حاضری که مشهود نیست تا آنکه جستجو شود و او را بیابند، آسمان ها و زمین و آنچه بین آن هاست، به اندازه چشم برهم زدن از او خالی نیست، به کیفیتی معین دانسته نمی شود و محدود به مکان و جهت نمی گردد، تویی روشنایی نور، پروردگار پرورندگان، به همه امور احاطه کرده ای، منزّه است آن که چیزی همانندش نیست و او شنوا و بیناست، منزّه است آن که دارای این صفات است و برای غیر او چنین صفاتی نیست.