بغض اینچه‌درگاهی در کافه خبر/چیه این ژیمناستیک اصلا!

مرتضی رضایی – سپهر ستاری: او بدون شک یکی از نمادهای مبارزه و احقاق حق است. کسی که در تمام این سال‌ها برای گرفتن حق خود جنگید و در نهایت هم به چیزی که مستحق آن بود رسید. صحبت از زهرا اینچه‌درگاهی است؛ رئیس فراسیون ژیمناستیک که برای بازگشت به صندلی که اکنون روی آن نشسته سختی‌های زیادی کشیده است. او در تمام این سال‌ها جنگید تا رشته مورد علاقه‌اش را از دست کسانی که دلسوز آن نبودند پس بگیرد.

ژیمناستیک ایران در سال‌های اخیر به موفقیت‌های زیادی رسیده است. موفقیت‌هایی که اگر بعضی اتفاقات حاشیه‌ای نبود می‌توانست از این هم بیشتر باشد ولی با بازگشت این رشته به دست اهلش، آینده روشنی در پیش است.
زهرا اینچه‌درگاهی بعد از ظهر یک روز بهاری مهمان کافه خبر بود و در گفتگوی اختصاصی با اکسیداک درباره مسائل مختلف این رشته صحبت کرد. از روزهای سخت جنگیدن برای گرفتن حق تا آینده‌ای که به آن امیدوار است.

*صحبتمان را با پست جدیدی که در فدراسیون آسیایی گرفتید شروع کنیم.

کرسی جدیدی که در جریان رقابت های آسیایی اواخر اردیبهشت ماه در تاشکند برگزار شد، برای انتخاب رئیس و هیئت اجرایی بود که خوش بختانه ما موفق شدم با آرای بالا به عنوان نایب رئیس اول زون مرکزی انتخاب شوم.

*این کرسی چقدر می تواند به پیشرفت ژیمناستیک کمک کند؟

کرسی ها بر اساس شرح وظایفی که برای آنها مطرح می شود، متفاوت هستند. اما اگر خودم را بخواهم بگویم، از همان روزی که کرسی را به دست آوردم از همان موقع به دنبال دریافت میزبانی مسابقات در ایران بودم. مورد استقبال هم قرار گرفت و جزو دو کشور جدی دریافت این میزبانی بودیم که فکر می کنم شانس ایران برای دریافت میزبانی بیشتر باشد. همچنین ما میزبانی ترینینگ کمپ را گرفتیم که ایران می تواند میزبان مربیان و ژیمناست های زون باشد. این کارها تازه استارت کاری است و امیدواریم بتوانیم منافع ملی مان را به خوبی حفظ کنیم.

*با شناختی که از شما داریم می دانیم که شما در هر پستی که باشید بهترین خودتان را برای آن می گذارید.

قبول پست برای انجام کار است اگر نتیجه ای نداشته باشد فقط یک سری کالری مصرف شده و کاری به جایی نرسیده است. روحیه من طوری است که برنامه ریزی می کنیم، هدف گذاری می کنیم و از ابزاری که در دست داریم استفاده می کنیم تا به اهدافی که داریم نزدیک بشیم، این کرسی ها جایگاه ها را برای ایران مشخص می کند و کمک می کند که وقتی نام ایران در جایگاه های مختلف به عنوان عضو فعال ذکر می شود طبیعتا برای دریافت پست ها و کرسی های بعدی کار راحت تری داشته باشیم.

*آخرین پست بین المللی مهمی که داشتیم آقای هاشمی طبا بودند و بعد از آن ما پست مهمی نداشتیم، هدف شما کرسی های مهم تر یا حتی نایب رئیسی فدراسیون جهانی در آینده است؟

راستش چیزی که امروز بیشتر در این کار برای من مهم است اهداف ملی است و در بخش جهانی آن را ابزاری برای رشد ملی تلقی می کنم، شاید جایگاه ها، جایگاه های جذابی باشد اما هدف اصلی این است که حضور ایرانیان را در عرصه های بین المللی تقویت کنیم. این کرسی ها باید کرسی های عملی باشند. من این جایگاه ها را جایگاه شخصی نمی بینم و تا زمانی برای من اهمیت دارد که بتوانم به کشورم خدمت کنم.

*در دوره ریاست قبلی ژیمناستیک چه اتفاقات خوبی ممکن بود برای این ورزش در سطح جهانی رخ دهد که رخ نداد؟

نمی دانم چقدر درست است که ما بخواهیم به گذشته برگردیم، به نظر من ما مثل رانندگی کردن باید بیشتر حواسمان به جلو باشد. تا اینکه از اینه مدام به پشت سر نگاه کنیم. مهم این است که حالا روزهای خوبی است و زمان سازندگی ماست.

*شما به نحوی به یک الگو برای مدیران تبدیل شدید که بجنگید و حق خود را پس بگیرید.

اگر بخواهم دیدگاه شخصی خودم را بگویم خیلی خوشحال هستم که این تلاش ها به ثمر رسید. چون یک اتفاق غیر قانونی در حال رخ دادن بود و من تنها چیزی که می خواستم این بود که قانون اجرا شود. من چیزی بیشتر از این نمی خواستم که خوشبختانه این اتفاق رخ داد. در روزهای اول ما بسیار تنها بودیم اما کم کم حتی سایر رشته های ورزشی نیز با ما همراه شدند. خدا را شاکرم که با حضور آقای هاشمی به عنوان وزیر ورزش در نهایت این بازگشت به قانون صورت گرفت و با حضور من در فدراسیون بالاخره آرامش به این فدراسیون بازگشت.

*با اینکه خیلی چیزها مشخص شده اما یک سری بی اخلاقی ها قبل از انتخابات رخ داد، نظرتان در مورد آن اتفاقات چه بود؟

جای تاسف دارد که برخی افراد گاهی وقت ها راه را گم می کنند. ما به عنوان مسئول باید همه تلاشمان را برای ارتقای سطح ورزش به کار بگیریم. اگر ما وارد یک رشته‌ی تخصصی مانند ژیمناستیک می شویم باید به صورت تخصصی نیز مدیریت کنید، اگر تخصص دارید وارد می شوید باید با توجه به تخصصی که دارید برنامه ریزی و صحبت کنید، اما وقتی وارد حاشیه می شوید و دست به تخریب دیگران می زنید و راه رشد و بقای خودتان را نابود کردن دیگران می دانید این بار کجی است که به مقصد نخواهد رسید و نشان از عدم تخصص و اشراف شما بر مسایل مهم و فنی دارد که سر از بیراهه در اورده اید. من در سال 96 برنامه‌ای را ارائه کردم که از جمله اهداف آن، رسیدن ورزشکاران به المپیک پاریس و کسب مدال بازیهای اسیایی بود و آن زمان گفتم اگر روزی من رئیس فدراسیون شدم و به این اهداف نرسیدم همان جا من را مورد سوال قرار دهید ، این یعنی کار و مدیریت تخصصی.

*به نظر شما در مورد مدیریت، افراد ورزشی روی کار بیایند بهتر است یا نه افرادی که در ورزش هم نبودند می توانند در مدیریت ورزشی موفق باشند؟

اگر بخواهم از دیدگاه یک قهرمان ملی و خانواده ورزشی صحبت کنم قطعا می گویم باید ورزشی باشد. اما از نظر من ایده آل ترین حالت این است که فردی با شخصیت مدیریتی و ورزشی همزمان با هم باشد. که هم از ورزش سر در بیاورد و هم از مدیریت و بتواند با دیدگاه استراتژیک مدیریت را پیش ببرد. مدیریت ورزشی ملاحظات خاص خودش را دارد که هم باید ورزش را بشناسید و هم مدیر توانمندی باشید.

*این اتفاق در کشتی، وزنه برداری، جودو و ….. رخ داده.

به نظر من اگر بخواهیم بدون در نظر گرفتن اسامی آن را ارزیابی کنیم، این افراد افرادی هستند که فدراسیون هایشان در حال نتیجه گیری نیز است. در واقع روی یک سیگنالی هستند که مدیر توانمند باعث موفقیت فدراسیونش هم می شود.

*به نظرتان اگر در دوره قبلی حضور داشتید چقدر رای می آوردید؟

اگر بخواهم عدد دقیق هم می توانم به شما بگویم اما حدودی؛ 26 عضو دارای حق رای، از مجموع 50 عضوی که تعریف شده اند در حیاط ایستادند و در مجمع نبودند. در کنار آنها افرادی هم در مجمع نظرشان روی ریاست من بود. به عبارتی، قطعا بیش از 26 رای در آن مجمع داشتم.

*در دولت قبل با آقای سلطانی فر چالش داشتید و به مشکل خوردید، جریان چی بود؟

من با ایشان مشکلی نداشتم، شاید بالعکس بود و آن سمت با من چالش داشتند. می دانم که وقتی در جایگاهی قرار دارم باید سعی کنم که باید با همه تعامل داشته مناسبی باشم. من آن زمان تمام تلاشم را کردم اما شیطنت سیاسی باعث آن اتفاقات شد، خدارو شکر با حمایت مجمع و نتایج خوبی که کسب کرده بودیم تحرکاتی که برای حذف من صورت گرفت نتیجه نداد.

*این پا فشاری و ایستادگی که شما برای این کار داشتید، روی زندگی شما نیز داشت اثرش را می گذاشت، این ایستادگی دلیلش چه بود؟

من نمی گویم خیلی شجاع هستم، اما واقعا در به هر شکل، فقط می خواستند من را وارد حاشیه کنند و من از آن طرف تمام تلاشم را می کردم که کار خودم را بکنم و وارد حاشیه نشوم.

*با این کار جلوی یک رویه غلط را هم گرفتید دیگر؟

ان شاالله که اثر مثبت خودش را گذاشته باشد و مدیران و همکاران من نیز با دلگرمی بیشتری به کارشان ادامه دهند و هر جا حقی پایمال شد به دنبال احقاق حقشان بروند. چرا که اگر به دنبال گرفتن حق قانونیشان بروند قطعا آن را خواهند گرفت. من در همین مملکت، از وزیر ورزش و کمیته المپیک ، دیوان عدالت اداری و ….پیگیر احقاق حقم بودم و به آن رسیدم.

*آنها نقشه راهی داشتند که بلایی که سر خانم پریدر آوردند به سر شما هم بیاورند و حاضر نبودند زیر بار بروند که یک زن بالا دست آنها باشد.

ببینید فرهنگ چیزی است که آموزش و تمرین در جامعه می خواهد و شنیدن این جملات در جامعه ای که خودش را با فرهنگ می داند جای تاسف دارد.

*فکر نمی‌کنید اختلافات از همان جا شروع شد؟

بله، اما ما به «کارامدی » نیاز داشتیم. در دوره اول کار من در فدراسیون، قهرمان تیم ملی ما از همان زمان که مدال می گرفت و امتیازات لازم را کسب می کرد، حقوق ثابت داشت. سعی کردیم از ملی‌پوشان مستعدی که هنوز مدال ندارند، به شکلی حمایت کنیم و پرداختی داشته باشیم. همان حمایت‌ها امروز به نتیجه رسیده است. مهدی الفتی یکی از همین افراد است. اینها از محل همان صرفه جویی ها و سعی در درست هزینه کردنها تامین می شد.

*شما همان سال به ما در اکسیداک وعده دادید که از ژیمناستیک بیشتر می‌شنویم و این اتفاق هم رخ داد.

آن روز ها وقتی می‌گفتم مدال آسیایی می‌گیریم یا سهمیه المپیک خواهیم داشت، همه لبخند می‌زدند و فکر می‌کردند این رویاست. خوشبختانه، همه این رویاها محقق شد و متاسفانه، حدود 34 ماه است که برنامه‌های سازنده ما با کارشکنی و توقف همراه شده است.در این ماهها، ما عقب رفتیه ایم و من تیم نوجوانان نخبه خودم را،که پشتیبان برای اهداف ۲۰۲۸ بود را از دست داده ام. من وقتی دوباره به فدراسیون برگشتم و سراغ این بچه‌ها را گرفتم دیدم خبری از آن‌ها نیست و این تیم مهم،متلاشی شده‌اند. این‌ها آینده ما بودند و اینگونه است که در دو،سه سال اینده ما قدری به عقب برمی‌گردیم. ما یک جای خالی خواهیم داشت و این خلا را باید با سخت‌کوشی جبران کنیم. از جمله اینکه به محض بازگشت به فدراسیون، بلافاصله یک تیم ملی جدید جوانان تشکیل دادیم و یکی از سرمربیان خوب (آقای طاهرخانی )برای آن منصوب شدند.این تیم در اینده قطعا به مقطع بزرگسالان تزریق خواهد شد و شاید قدری حبران مافات شود. اکنون هم به دنبال جستجوی نوجوانانی هستیم که بتوانند کم کم به تیم جوانان هم اضافه شوند و دوباره پشتوانه سازی انجام شود.

*برنامه شما برای استعدادیابی چیست؟

برنامه خیلی وسیعی است. ما باید ژیمناستیک را در استان‌ها تثبیت کنیم و این در کنار داشتن سالن‌ها مهم است. هیات‌ها مدام تن‌شان برای بالا رفتن اجاره و مزایده سالن و … نلرزد. الان برای انعقاد با وزارت راه تفاهم‌نامه‌ای را نوشته ایم که آماده است و باید وارد مذاکرات شود و میتواند یک راهکار خوب باشد. هیات‌ها باید که بتوانند برنامه‌های درازمدت خودشان را داشته باشند. دوره‌های گذرا نمی‌تواند نتایج ثابت درازمدت را رقم بزند. این یک بخش از کار است. در بخش فنی هم ادامه برنامه‌ها را داریم. برنامه جدید المپیکی ما شاخه ترامپولین است که برنامه‌ریزی‌هایی برای آن داشتیم که آنها هم در این ۳۴ماه وقفه، قطع شدند. من آن زمان که از فدراسیون خارج شدم برای 2 نفر در بازی‌های آسیایی مردان پیشنهاد دادیم و با توجه به اینکه پوشش آن برای خانم‌ها هم مناسب است، پیشنهاد دادیم برای آن‌ها هم فکر شود. در این مدت ترامپولین از بازی‌های آسیایی حذف شد و کسی هم پیگیری نکرد و این برنامه‌ها رها شد. من متاسفم که ما مدال ترامپولین را در بازی‌های آسیایی از دست دادیم. ما می‌توانستیم در این شاخه مدال بگیریم. وقتی نوجوان 11 ساله را برای مسابقات بین‌المللی معتبر در آسیا می‌فرستیم، یعنی اهتمام جدی روی این رشته داریم و بخشی از مدال‌های ما که افزایش خواهد یافت، ان شاءا…از ترامپولین خواهد بود.

*شما گفتید روز اول در فدراسیون نوشتید ما سهمیه المپیک می‌گیریم این اتفاق افتاد. الان برای چند سال بعد چه هدفی را می‌نویسید؟

«سخت‌کوشی، کار و نتیجه‌ گیری». ما نتیجه را گرفته ایم و در ویترین فدراسیون مدال‌های قهرمانی قاره می‌درخشد. مدال بازی‌های آسیایی و سهمیه المپیک که مهم است و به همه آن ها رسیدیم. من باید تلاش کنم در این دوره خلایی که بدلیل قطع ۳۴ماهه برنامه ها، ایجاد خواهد شد را به حداقل برسانم. اما کمی عقب رفت،مورد انتظار است.

*در ژیمناستیک بازی‌های آسیایی چند مدال توزیع می‌شود؟

در شاخه‌های هنری مردان و زنان مدال توزیع می‌شود. در ترامپولین رده‌های سنی مدال داریم و حجم مدال ها در مسابقات در شاخه های متعدد بسیار زیاد است. البته اگر شاخه هنری مردان منظورتان است،که در این بخش یک مدال تیمی است، مدال 6 اسباب و مدال تک اسباب که در کل اسباب‌ها برای نفرات تخصصی ،حساب می‌شود و این‌ها را در نفرات اول تا سوم ضرب کنید تا ببنید چه تعداد قابل توجهی مدال وجود دارد.
دقیقا برای اینکه بتوانیم رتبه‌مان در بازی‌های آسیایی بهتر کنیم، باید روی رشته‌هایی غیر از کشتی هم سرمایه‌گذاری کنیم. ژیمناستیک هم از این نظر پتانسیل خوبی دارد.

کشورهای دیگر برای ژیمناستیک سوبسید می‌دهند و در اغلب موارد در کشورها ، اصطلاحا رشته اسپانسرخیزی نیست. نمی‌توان آن را با فوتبال و کشتی از این نظر مقایسه کرد. کشورهای جهان اغلب، هزینه می‌کنند که ژیمناستیک شان رشد کند. این توجه باید در ایران هم باشد و متولیان امر بدانند که اگر ژیمناستیک کشوری قوی باشد، چه در مقطع عمومی که تغذیه‌کننده ورزشکاران دیگر رشته‌هاست و چه قهرمانی، ورزش آن کشور قوی است و در دنیا حرف برای گفتن دارد. ما هم در عمل نشان دادیم توان این کار را داریم و می‌توانیم نتیجه بگیریم .ما در بحث بودجه و حمایت نیاز به اهمیت داریم. الان ما انقدر حجم کلاس و فعالیت‌مان زیاد است که این 2 مکانی که در اختیار فدراسیون ژیمناستیک است عملا کفاف برنامه‌ها را نمی‌دهد و ما نیاز داریم زیرساخت‌های سخت‌افزاری را هم گسترش دهیم.

*جامعه آماری ژیمناستیک در ایران چقدر است؟

وقتی من شروع کردم 170 هزار نفر ثبت‌شده در امار بیمه شدگان فدراسیون پزشکی ورزشی بود. با فعالیت‌هایی که کردیم، تا سال 1398 (قبل از کرونا) به نزدیک 270 هزار نفر رسید. به عبارتی، 100 هزار نفر ظرف 2 سال طبق آمار اضافه شدند و پتانسیل خیلی خوبی از این لحاظ وجود دارد.

*سهم کدام استان بیشتر است؟

هر استان از جهتی میتواند مطرح باشد. تهران ، به لحاظ گستردگی بیشتر است ولی با این امکانات انتظار من نتیجه بهتری نسبت به حال حاضر این استان است و ملی‌پوشان بیشتری باید داشته باشد. مازندران، کردستان و آذربایجان غربی خیلی شرایط خوبی از این نظر دارند. سالن آذربایجان غربی چند سال قبل دچار آتش سوزی شد. در اصل اواخر دوره اول کاری من بود. این سالن هنوز خاکسترزده است و من وقتی برگشتم ، مدتی قبل به آنجا رفتم و با استاندار صحبت کردم و منابع مالی جذب کردیم و اکنون کلنگ بازسازی زده شده است. من یادم هست که بلافاصله بعد از آتش سوزی، وسایل آکادمی ژیمناستیک خودمان را نصف کردم و برای آنجا فرستادم که ژیمناستیک در این استان تعطیل نشود. آریا مام‌عبدالله که در مسابقات قهرمانی آسیا در ترامپولین مدال طلا گرفت، از همین استان است. استان‌های ما خیلی فعال هستند و در رده ملی برای هم تهدید هستند. استان هرمرگان،یزد،کرمان و ….تقریبا از هر جایی ممکن است ملی‌پوش داشته باشیم.

*هزینه یک هیئت در استان چقدر است؟

لوازم ژیمناستیک الان یک چالش است. برخی لوازم وارداتی را به‌دلیل تحریم نمی‌توانیم وارد کنیم. ما خیلی به تجهیزات وابسته هستیم. حداقل بچه‌های ملی پوش، باید روی وسایل مشابه با مسابقه تمرین کنند. به عنوان مثال، مهدی الفتی با وسیله ایرانی تمرین می‌کند و در مسابقه به مشکل می‌خورد و فشار متفاوتی باید به وسیله وارد کند.خطاهای الفتی عمدتا در بخش کنترل نحوه فرود است که مربوط به تجهیزات می‌شود. ما نیاز داریم تجهیزات به‌روز داشته باشیم. ما برای آموزش حرکات ریسکی هم نیاز به وسایل کمک‌آموزشی داریم چون ژیمناستیک ورزشی است که خطرهای آن می‌تواند به ورزشکار آسیب بزند و نیاز به تجهیزات ایمنی داریم.

*الان بخواهید ملی‌پوشان را تجهیز کنید، چقدر هزینه دارد؟

ایده‌آل‌ها که سقفی ندارند ولی ما اکنون حداقل 20 تا 25 میلیارد برای تجهیزاتی که گفتم و بتوانیم یک نسل را راه بیندازیم نیاز داریم.

*درباره مهدی الفتی صحبت کردید. پیش‌بینی شما از عملکرد او چیست؟

پیش‌بینی خیلی سخت است چون ژیمناستیک ورزش لحظه‌هاست و گاهی یک گام سرنوشت ورزشکار را عوض می‌کند. مثلا در قهرمانی آسیا خسرونژاد در دارحلقه خیلی خوب اجرا کرد ولی در فرود یک گام را بد برداشت و نحوه فرود طوری بود که خطا داشت. با یک گام به نفر پنجم تبدیل شد. مدال هم به ورزشکار ما بستگی دارد، هم به رقبای او . یک‌سری دیتا هست که روی آن می‌توان بحث کرد که چگونه وارد المپیک می‌شویم. تعدادی از تیم‌ها سهمیه تیمی می‌گیرند، عده‌ای هم در مجموع 6 اسباب سهمیه را گرفته‌اند و یک گروهی هستند که فقط در آن اسباب سهمیه گرفته‌اند و این ها همان 2 نفر برتر جهان هستند که فقط در آن اسباب مسابقه داده اند. مهدی الفتی یکی از آن 2 نفر است. یعنی تخصصی‌ترین فرد در وسیله است که امتیاز لازم و سهمیه را گرفته و انتظار می‌رود اگر برنامه‌اش خوب پیش برود، امتیاز خوبی بگیرد. برای ما که نخستین حضورمان در المپیک است، همین حضور به اندازه یک مدال طلا ارزش دارد.

*وضعیت دختران چطور است؟

پوشش دختران برای مسابقات بین‌المللی دشواری‌های خاص خودش را دارد و باید روی آن کار شود تا هم با شرایط کشور ما مشکلی نداشته باشد، هم در مسابقات بین‌المللی قابل اجرا باشد. ترامپولین خیلی مشکل پوشش ندارد. در بعضی از رشته‌ها دختران ما جای کار دارند و مسابقات قهرمانی کشور و لیگ برای ورزشکاران خانم ما همیشه منظم انجام شده و داوران ما برای قضاوت بین‌المللی اعزام شده‌اند. مربیان ما دوره های بین المللی را می گذرانند ….

* اخباری هم درباره اذیت و ازار و تعرض به یک ورزشکار منتشر شد. توصیه شما به خانواده‌ها چیست؟

شاید من راحت‌تر باشم که بگویم علاقه ندارم درباره‌اش حرف بزنم ولی فرار کردن از صحبت درباره این مسائل آن را حل نمی‌کند. من متاسفم که بگویم این اتفاق را پدر ورزشکاری گزارش کرد. در آخرین سال ریاست من بود و در فضایی خارج از سالن این اتفاق افتاده بود پدر ژیمناست به ما مراجعه کرد و کمک خواست. فرد متجاوز خارج از خانواده ژیمناستیک بود و چون ادعای ارتباط رسانه‌ای داشت و بنا به رانت‌هایی توانسته بود قبل از دوره من، کارت مربیگری بگیرد و در اصل خودش را بهخانواده ژیمناستیک تحمیل کرده بود. یک سری جلسه با کمیته صیانت از ورزشکاران کمیته ملی المپیک گذاشتیم و زمانی بود که آقای دکتر قراخانلو حضور داشت. در نهایت با جلسات متعدد و حقوقی برگزار شده و بررسی همه جانبه مورد، ایشان به کمیته انضباطی رفت و کارت‌هایش ابطال شد و از حضور در محیط‌های ژیمناستیک محروم شد. دردناک است اما وقتی من از فدراسیون رفتم، برای این فرد حکم مدیر روابط عمومی یکی از هیات‌های بسیار بزرگ صادر شد!!و بجای اجرای حکم انضباطی،به عنوان مهمان VIP به مسابقه انتخابی تیم ملی دعوت شد. یک گروه از کسانی که علیه ما بودند، افراد این‌چنینی هستند که منافعی داشتند یا کاری کرده اند که مجبور شدند در محکمه برای آن کار، پاسخگو باشند. از خانواده‌ها خواهش می‌کنم برای دختران فقط مربی خانم بگذارند و در قوانین هم اجازه خلاف این وجود ندارد ولی شاید کسی بخواهد خارج فضای ورزشی تعاریفی داشته باشد که این تعاریف خطرناک است . در اصل، خیلی از قوانین به نفع خودمان است . به قوانین احترام بگذاریم. خانواده‌ها در سر جلسات فرزندان نظارت داشته و یک اشرافی باید روی مربی و محیطی که در آن قرار دارند، داشته باشد و برای حضور اجتماعی، به کودکانشان هشدار و آموزش مراقبت از خود را بدهند. ژیمناستیک ورزشی است که ورزشکار از کودکی باید شروع کند و طبیعتا با خانواده به سالن می‌رود و نقش خانواده ها در اینجا پر رنگ است. این محدود به کشور ما نیست و اصولی است که امروز در مراقبت از خود در همه اماکن ورزشی سایر کشورها هم مورد تاکید است.

*درباره عدم جذب اسپانسر گفتید. کمی درباره هزینه‌ها و سختی‌های اعزام بگویید.

از زمانی که من به فدراسیون آمدم در جلسات فنی پرسیدم آخرین اردو کی بود؟ که گفتند از بعد بازی های آسیایی برگزار نشده است و ملی پوشان رها شده اند! خیلی سریع پیگیر شرایط شدیم و درست 48 ساعت پس از ورود من به فدراسیون اردوی تیم ملی هنری تشکیل شد. جا دارد از وزارت ورزش و کمیته المپیک هم که در این مدت کمک زیادی به ما کردند تشکر کنم. ما همواذه تمام تلاشمان را نیز خواهیم کرد که با هزینه کرد درست بیشترین بهره مندی از منابع را داشته باشیم.

*درحال حاضر ملی پوش شاخص شما چقدر حقوق می گیرد؟

برای ملی پوشی که در شاخص ما قرار گرفته باشد ما برای آنها حقوق اداره کار را در نظر می گیریم. البته باید سطحی از شرایط، مقام و رکوردها را داشته باشند تا این حقوق را برای آنها تعریف کرده باشیم.

*حرکات در ژیمناستیک چطور نامگذاری می‌شود؟

حرکات در ژیمناستیک معمولا به این صورت است که به اسم اولین نفری خوانده می شود که آن حرکت را انجام داده است. مثلا مربی یا ورزشکاری حرکتی را در ذهنش طراحی می کند و اجرا می کند، وقتی درست و کامل موفق شد که آنرا انجام دهد، اقدام به ثبت حرکت میکند و پس از ثبت، دیگر آن حرکت به اسم کسی است که آن را بار اول انجام داده. برای طی مراحل ثبت، ابتدا متقاضی، به فدراسیون ملی نامه می زند و در مورد حرکت اطلاعاتی را می دهد و فدراسیون ملی هم به نوبه خود، برای فدراسیون جهانی نامه را ارسال می کنند و درخواست ثبت حرکت را می دهند. فدراسیون جهانی به ما اعلام می کند در اولین مسابقاتی که پیش رو است می توانند آن حرکت را انجام دهند و بدین ترتیب، داوران این آمادگی را دارند تا حرکت جدید را قضاوت کنند. این حرکت قبل از اجرا، کد گذاری می شود. هر حرکت امتیاز خودش را دارد مثلا ارزش …A B C به طور مثال می گویند این حرکت ارزشش B است. وقتی این را داور بداند هنگام اجرا این را در نظر می گیرد که باید برای این حرکت ارزش بارم B را در نظر بگیرد. خطاهای آن حرکت را هم میداند. حرکت زمانی به اسم ورزشکار ثبت می شود که به صورت درست و بدون هیچ خطای بزرگی انجام شود.

*درحال حاضر چند حرکت به اسم ایران داریم؟

بچه های ایران بسیار خلاق هستند و بیش از ۷-۸ حرکت ثبت شده ایرانی داریم و آقای الفتی نیز حرکتی در خرک دارند که در انتظار ثبت کردن است. المپیک جایی برای ثبت حرکت جدید نیست، ان شاالله بعد از المپیک در مسابقات بعدی آن را ثبت خواهند کرد.

258 258